To od Ciebie zależy, czy Twoja córka wyrośnie na pewną siebie kobietę

Anna Szreder Anna Szreder

To od Ciebie zależy, czy Twoja córka wyrośnie na pewną siebie kobietę

Dla kobiet stereotypy nie są zbyt łaskawe. Całkiem niedawno, kwintesencję stereotypowego myślenia o kobietach przedstawił polski polityk mówiąc, że są one słabsze i mniej inteligentne od mężczyzn. Takie komunikaty z pewnością nie pomagają dziewczynkom i nastolatkom wyrosnąć na pewne siebie kobiety. Co my, jako rodzice możemy zrobić, by wychować nasze córki pewne siebie?

Uważaj na to co mówisz!

Istnieje wiele „powiedzonek”, które przychodzą nam wręcz naturalnie, a mogą być szkodliwe dla naszych dzieci. Najprostszym przykładem jest sytuacja, gdy chłopiec ciągnie za przysłowiowe warkocze dziewczynkę.

  • Chłopcy tak mają… on Cię tak zaczepia… pokazuje, że Cię lubi…

Jest to chyba jeden z najbardziej szkodliwych stereotypów. Uczymy małe dziewczynki, że kuksańce i ciągnięcie za włosy, to oznaki sympatii ze strony chłopców. Pokazujemy, że chłopcy/ mężczyźni mogą w ten sposób okazać swoje zainteresowanie i powinno to cieszyć dziewczynę, a później kobietę. Jeżeli przez te wszystkie lata przedszkolne i szkolne wpoimy dziewczynce, że w odpowiedzi na takie zaczepki powinna się rumienić i uśmiechać, to jak myślicie jak zareaguje, gdy spotka ją to w dorosłym życiu?

  • Dziewczynce tak nie wypada/ dziewczynka tak się nie zachowuje

Taki przekaz jest zupełnie niepotrzebny. Jeżeli myślimy o dobrym wychowaniu, to naprawdę dobre maniery są w cenie nie tylko u kobiet, ale również u mężczyzn. Nie musimy zatem akcentować, że takie zachowanie nie wypada jedynie kobietom.

Czyny ważniejsze niż słowa

Możesz starać się, by nie przemycać dziecku stereotypowych komunikatów, ale pamiętaj, że ono również obserwuje Ciebie, innych domowników i relacje między Wami. Warto pokazać dziecku partnerstwo w związku. (…)badania sugerują, że córki tych ojców, którzy forsują i angażują się we w miarę równy podział obowiązków w domu, mają wyższe aspiracje i szersze zainteresowania zawodowe (https: //mataja.pl/2017/02/jak-zadbac-o-to-by-male-dziewczynki-nie-tracily-wiary-w-siebie/). Warto więc zagonić mężczyznę do garów. Nie dla własnej wygody oczywiście... dla dobra dzieci! ;-)

Nawet jeżeli w Waszym domu mama zostaje z dziećmi w domu a tata zarabia, można złagodzić te stereotypy, jeżeli tata po pracy będzie angażował się w prace domowe, szczególnie te, typowo przypisane kobietom. Jeśli mama gotuje obiad, tata może przygotować kolację lub przejąć gotowanie w weekend. Może też np. sam sobie prasować koszule do pracy czy robić kanapki. Kluczem jest tu zaangażowanie obojga rodziców.

Jak zareagowałabyś/ zareagowałbyś na takie zachowanie chłopca 

Pomyśl jak zareagowałabyś na różne zachowania swojej córki gdyby była chłopcem. Jak potraktowałbyś jej napady złości, przejawy buntu i nieposłuszeństwa? Gdzie widziałabyś przyczyny tych zachowań? Jeżeli masz przynajmniej dwójkę dzieci różnej płci, to łatwiej będzie Ci porównać swoje reakcje na ich zachowania. Zastanów się, czy agresji i nieposłuszeństwa nie uznajesz za zachowania dopuszczalne u chłopców (bo musi walczyć o swoje), a u dziewczynek już nie (bo powinna być cicha i grzeczna).

Zachęcaj do różnorodnych aktywności i zabaw

Staraj się nie przypisywać zabaw i zabawek do płci dziecka. Zachęcaj córkę do zabaw typowo chłopięcych i proponuj udział w typowo męskich czynnościach (majsterkowanie, wędkowanie itd.). I na odwrót – zachęcaj chłopca do pomocy w typowo kobiecych zajęciach i pozwalaj na zabawy dziewczęce. Obie płcie na tym skorzystają, zdobywając dodatkowe umiejętności, poszerzając swoje horyzonty i repertuar zachowań. Ważne jednak, by niczego dziecku nie narzucać a jedynie proponować. Jeżeli nasza córka woli dostać na święta wózek dla lalek a nie zestaw małego majsterkowicza, to niech tak będzie.

Zwłaszcza jeśli mamy córkę warto na dziale dziecięcym zajrzeć na półkę typowo chłopięcą, gdyż znajdują się tam nie tylko samochody i narzędzia, ale również zabawki bardziej obojętne płciowo, np. zestawy małego lekarza, zestawy do eksperymentów chemicznych/ fizycznych.

Kogo Twoja córka stawia sobie za wzór?

Warto przeanalizować jakie bohaterki pojawiają się w bajkach, które czytamy i oglądamy z córką. Najczęściej są to wystrojone księżniczki czekające na księcia na białym koniu. Dobrze byłoby gdybyśmy pokazali naszym córkom również silne bohaterki, które potrafią walczyć o swoje, są pewne siebie i mają różne marzenia i aspiracje. Podsuwać również te bajki typowo dla chłopców. Idealnie byłoby, gdybyśmy czasami znaleźli czas na rozmowę o tym, o czym bajka opowiada i jak przedstawia kobietę i mężczyznę.

Jeśli chcecie się przekonać w ilu bajkach postacie kobiece w ogóle nie występują, nie mają głosu, nie mają marzeń czy aspiracji - obejrzyjcie ten filmik:

https://www.facebook.com/rebelgirls/videos/1596694693691853/

Jeśli macie córkę w wieku 9-14 lat, to z pomocą przychodzi książka "Opowieści na dobranoc dla młodych buntowniczek" (Elena Favilli, Francesca Cavallo), która zawiera historie prawdziwych kobiet, które zmieniły świat. 

Szanuj indywidualne cechy swojej córki

Nic tak nie niszczy samooceny i pewności siebie jak brak akceptacji ze strony rodziców i ciągłe próby przymuszenia do zachowania niezgodnego z naszym temperamentem. Jeśli Twoja córka od najmłodszych lat jest urodzonym liderem, energiczną i wygadaną dziewczynką nie staraj się jej wychować na delikatną mimozę. Zaakceptuj taką jak jest i pomóż rozwinąć zalety. Tak samo jeżeli jest cichą, ostrożną i delikatną dziewczynką – zaakceptuj i nie staraj się przemienić w wojowniczkę.

Nie ma ludzi wolnych od stereotypów. Każdy czasami idzie na łatwiznę i sugeruje się stereotypem. Tak porostu działa nasz mózg. Ważne, by jak najczęściej zastawiać się nad własnymi przekonaniami i ograniczeniami z tym związanymi. Dzięki temu, możemy w jakimś stopniu kontrolować to, jakie stereotypy przekazujemy naszym dzieciom.

 

Autor: Anna Szreder

 

Aktualne zapisy

Źródła:

https: //mataja. pl/2017/02/jak-zadbac-o-to-by-male-dziewczynki-nie-tracily-wiary-w-siebie/

"Miłość i wychowanie" - recenzja książki Czym jest dla dziecka traumatyczne wydarzenie?