6 powodów, dla których nie chcesz, by Twoje niemowlę przesypiało noc

Niemowlę

6 powodów, dla których nie chcesz, by Twoje niemowlę przesypiało noc

Gdy dziecko kończy cztery, pięć, sześć miesięcy jednym z najczęstszych pytań zadawanych młodym rodzicom jest: „Czy przesypia już noc?”. Jednak czy w ogóle można oczekiwać, że niemowlę nie obudzi się ani razu w nocy?

Wydaje się, że pokolenie naszych mam i babć nieco zachłysnęło się erą mleka modyfikowanego i dziecięcego łóżeczka. Jeszcze kilkanaście lat temu sądzono, że nie ma potrzeby walczyć o karmienie piersią, skoro łatwo można podać butelkę, a spanie niemowlęcia z rodzicami uważano za niehigieniczne.

Z jakiegoś powodu uznano również, że dzieci powinny przesypiać noce, a rodzice są zobowiązani je do tego przyzwyczaić. Powstało wiele poradników na temat tego, jak nauczyć dziecko przesypiać noc, napisanych przez tak zwanych trenerów snu. Najczęściej spotykaną metodą takiego treningu jest metoda Cry-it-out, czyli wypłakanie się. Choć są różne wersje tej techniki, to w dużym skrócie polega ona na pozostawieniu dziecka w łóżeczku i pozwoleniu mu się wypłakać do zaśnięcia. Czasami dopuszcza się minimalne interwencje.

Z jednej strony nie ma się, co dziwić, że takie rady, które mają zapewnić mamie i tacie spokojną noc, trafiają na podatny grunt. Dla wiecznie niewyspanych młodych rodziców obietnica przespanej nocy bywa kusząca.

Do tego wielu rodziców ma wrażenie, że coś robią źle, że są niekompetentni, skoro wszystkie maluchy znajomych słodko śpią, a ich pociecha budzi się co 2 godziny. Nie wiedzą jednak, że co najmniej jedna trzecia rodziców kłamie, mówiąc, że ich dzieci przesypiają całą noc. O badaniach na ten temat możesz przeczytać na blogu Wymagające.pl.

Kiedy dzieci zaczynają przesypiać całą noc?

Niestety nie ma jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, kiedy dziecko zaczyna przesypiać całą noc. Każdy maluch jest inny. Niektóre pociechy śpią nieprzerwanie już, gdy mają kilka miesięcy, inne będą się budzić jeszcze w wieku 3 lat. Dwie rzeczy jednak są pewne:

Spanie jednym ciągiem przez całą noc nie jest charakterystyczne dla małych dzieci, a może być nawet dla nich niebezpieczne.
Dzieci nie potrzebują nauki samodzielnego zasypiania czy nauki przesypiania nocy. Gdy ich układ nerwowy będzie na to gotowy – przestaną się tak często budzić.

Oto 6 powodów, dla których nie chcesz, by Twój maluch przesypiał noc

1. Częste pobudki w nocy mają zapewnić dziecku bezpieczeństwo

Cykl snu niemowlęcia różni się od cyklu snu dorosłego. W porównaniu do nas niemowlęta stosunkowo dużo czasu spędzają w stadium snu aktywnego, tzw. lekkiego. Dzieje się tak nie bez powodu. W tej fazie organizm monitoruje, czy wszystko jest w porządku, czy nie jest mu za ciepło, za zimno, czy jest głodny i czy opiekun jest w pobliżu. Zbyt długie pozostawanie w stadium snu głębokiego przez tak niedojrzały i jeszcze niesamodzielny organizm może być śmiertelnie niebezpieczne. Częste pobudki są natomiast czynnikiem chroniącym przed śmiercią łóżeczkową – SIDS.

2. Dzieci potrzebują fizycznej bliskości

Noworodki i niemowlęta potrzebują fizycznej bliskości opiekuna, najczęściej matki. Jej zapach i dotyk dają mu poczucie bezpieczeństwa. Dziecko pozostawione w samotności przeżywa silny stres, ponieważ jest to dla niego sytuacja bezpośredniego zagrożenia życia – przecież samo nie przetrwa.

Jego mózg zalewany jest wtedy hormonem stresu – kortyzolem, który w dużej ilości może prowadzić do uszkodzeń centralnego układu nerwowego.

Maluch nie rozumie jeszcze tego, że kołyska jest miejscem bezpiecznym, a rodzice są w pokoju obok, dlatego będzie się budził i płakał, nawołując opiekuna.

Oczywiście jedne dzieci będą płakać dłużej, inne krócej, żadne natomiast nie może szlochać w nieskończoność. Jednak fakt, że dziecko przestaje płakać, wcale nie oznacza, że się uspokoiło. Wysokie stężenie kortyzolu utrzymuje się nawet, gdy maluch już ucichnie, co oznacza, że nadal przeżywa silny stres.

Małe niemowlę potrzebuje fizycznej bliskości i częstego karmienia zarówno w dzień, jak i w nocy. Dzięki temu upewnia się, że jest bezpieczne, a jego życiu nie zagraża niebezpieczeństwo.

3. Niemowlęta potrzebują częstych karmień, również w nocy

Niemowlęta mają małe żołądki i potrzebują częstych karmień, by prawidłowo się rozwijać. Dotyczy to zwłaszcza dzieci karmionych piersią, gdyż mleko mamy jest trawione szybciej niż mleko modyfikowane.

Nocne karmienia piersią są czynnikiem zmniejszającym ryzyko SIDS, czyli Zespół Nagłej Śmierci Łóżeczkowej.

Dodatkowo, skład mleka kobiecego zmienia się w ciągu doby. Mleko nocne zawiera substancje, które ułatwiają dziecku zasypianie i wyciszenie się. Zawiera również więcej tłuszczów niż to produkowane w ciągu dnia (idealne dla niemowląt wolno przybierających na wadze).

Im starsze niemowlę, tym dłużej może przespać bez karmienia. Jednak zdarzają się okresy, można powiedzieć regresu, czyli gdy dzieci, które przesypiały już 5–6 h z rzędu, znowu budzą się częściej.

Może być to spowodowane wieloma czynnikami, np. gdy dziecko staje się bardziej ruchliwe, może nie mieć ochoty na częste karmienia w ciągu dnia, bo świat jest zbyt ciekawy, by siedzieć w miejscu. Wtedy maluch będzie nadrabiał częstszymi karmieniami w nocy. Tak samo, gdy mama była przez część dnia niedostępna i nie mogła podać dziecku piersi tak często, jak tego potrzebowało.

4. Mały Einstein budzi się częściej

To właśnie faza snu lekkiego stymuluje wzrost i dojrzewanie układu nerwowego i to właśnie w tym stadium powstają nowe połączenia między neuronami.

Rozwój mózgu wspierany jest również przez kwasy tłuszczowe, w które bogate jest przede wszystkim nocne mleko matki.

5. Ilość mleka w piersiach zależy od liczby karmień nocnych

Ilość mleka, która jest produkowana w piersiach, zależy od tego, jak często są one opróżniane – podczas karmienia dziecka lub odciągania mleka. Długa nocna przerwa w karmieniu wysyła sygnał do organizmu – stop produkcja, nie potrzeba tyle mleka.

Pomijanie nocnych karmień może więc zmniejszyć ogólną ilość produkowanego mleka.

Ciekawostką jest również fakt, że stężenie prolaktyny – hormonu odpowiadające za regulację produkcji mleka – jest najwyższe w nocy. Nocne karmienia są zatem świetnym sposobem na zwiększenie produkcji mleka, gdy mamy problemy z laktacją.

6. Wyuczona bezradność i utracona nadzieja

Trenerzy snu chwalą się, że dzięki ich metodom dzieci są w stanie przespać 12 h bez pobudki. Badacze snu udowadniają jednak, że nie jest to prawda. Okazuje się, że maluchy, które poddano treningowi zasypiania, budzą się tak samo często jak dzieci, które nie przeszły takiego treningu. Różnica polega na tym, że te pierwsze nie wołają swoich opiekunów.

Czy zatem nauczyły się same uspokajać? Jak już wspominałam wcześniej, poziom rozwoju mózgu zdecydowanie uniemożliwia niemowlęciu zdobycie takiej umiejętności. O co zatem chodzi? Myślę, że najlepiej ujęła to Agnieszka Stein:

Kiedy dziecko przestaje płakać, jednocześnie uczy się bardzo ważnej rzeczy – i nie jest to samodzielne zasypianie. Uczy się, że kiedy woła o pomoc, nikt go nie słyszy i nie reaguje. To poddaje w wątpliwość jego podstawowe zaufanie do świata i wiarę w sens komunikacji.

Czy rzeczywiście tego chcesz nauczyć swoje dziecko? Że po zmroku nie powinno prosić Ciebie o pomoc?

Choć krótkie drzemki w środku dnia i częste nocne pobudki mogą wyczerpać niejednego rodzica, to jednak rady trenerów snu stają w sprzeczności z naturalnym funkcjonowaniem dziecka oraz instynktem mamy czy taty. I choć te widoczne efekty treningów mogą być kuszące, to jednak wiedząc, czego w rzeczywistości doświadcza dziecko pozostawione samo w łóżeczku, zdecydowanie skłaniam się ku słowom dra Williama Searsa. (W wolnym tłumaczeniu Mataja.pl):

Nocne pobudki są wykańczające, ale kiedyś miną, więc nie zostawiajcie dziecka samemu sobie, tylko pomóżcie mu uporać się z pójściem z powrotem spać, bo dzięki temu dacie mu ważną życiowo lekcję, której temat brzmi: mogę polegać na moich rodzicach zawsze, nawet w środku nocy!