Czym jest rodzicielstwo bliskości?
Ostatnio przy okazji poruszania tematu dzieci wymagających wspomniałam o rodzicielstwie bliskości – swego rodzaju systemie opracowanym przez Państwa Searsów. To filozofia bliskości oraz silnej więzi emocjonalnej pomiędzy rodzicami a ich dzieckiem. Łatwiej wówczas o nawiązanie dobrej komunikacji, utrzymanie dyscypliny oraz o prawidłowy rozwój pociechy, gdyż nie wynika on z teorii książkowej, a naturalnych odruchów opiekunów wobec dziecka.
7 filarów rodzicielstwa bliskości
Najłatwiej omówić filozofię rodzicielstwa bliskości, posługując się jej siedmioma filarami.
1. Więź uczuciowa od momentu narodzin
Od momentu narodzin biologiczną potrzebą noworodka jest bliskość opiekunów, w szczególności matki. Matka z kolei pragnie opiekować się swoim potomkiem, co jest zupełnie naturalnym stanem rzeczy. W pewnym momencie intuicyjnie potrafi wyczuć, czego potrzeba dziecku.
2. Karmienie piersią
Warto podejmować jego próby, ponieważ niesie niezliczone korzyści zarówno dla matki, jak i dziecka. Sprzyja tworzeniu niepowtarzalnej więzi między nimi, a także wspomaga ich porozumiewanie się.
3. Noszenie dziecka
Chyba nikt już nie wierzy w mit „nie noś, bo przyzwyczaisz”. Dziecko pragnie bliskości mamy i taty i nie należy mu tego odmawiać. Z czasem, gdy nabierze zaufania do otaczającego świata, samo zacznie odczuwać silną potrzebę samodzielnej eksploracji. Jednak początkowo nie należy mu odmawiać tulenia i pieszczot.
4. Spanie blisko dziecka
Warto, aby łóżko rodzica znajdowało się nieopodal miejsca, gdzie sypia maleństwo, aby możliwy był kontakt wzrokowy, gdy malec się obudzi. Chodzi tu o przyzwyczajenie dziecka do tego, że sen jest niegroźny, nie powoduje utraty opiekuna, a wręcz pomaga nabrać sił do wspólnych zabaw. Szczególnie ważnym momentem jest noc – wówczas nie warto zostawiać maluszka samego. Dotyk, karmienie i bliskość rodzica budują zaufanie do świata.
5. Uznanie płaczu dziecka jako jego jedynej metody komunikacji
Jest to szczególnie trudne dla opiekunów, zwłaszcza gdy mają do czynienia z dzieckiem wymagającym. Warto jednak uzbroić się w cierpliwość. W końcu malec opracuje znacznie bardziej efektywne metody komunikacji, a pierwszy trudny okres należy po prostu przeczekać i reagować na płacz maluszka tak szybko, jak to możliwe.
6. Odrzucenie ideologii „tresowania” dziecka
Stwierdzenie „dziecko musi się wypłakać” na szczęście odchodzi do lamusa. Maleństwo nie może „chodzić jak w zegarku”. Należy je mądrze obserwować i reagować na jego potrzeby, choćby wydawały nam się nieco absurdalne – tak, dziecko może zatęsknić za opiekunem mimo, że widziało go ostatnio kilka minut temu.
7. Równowaga i dystans
W całej ideologii rodzicielstwa bliskości nie chodzi o wyzbycie się swoich potrzeb z powodu pojawienia się nowego członka rodziny. Wręcz przeciwnie. Trzeba uczyć się siebie nawzajem i co ważne – czasem poprosić o pomoc i znaleźć choć chwilę dla małżonka czy partnera. To najlepszy przykład dla dziecka – rodzice pielęgnujący relację między nimi, kochający i wspierający się wzajemnie.
Rodzicielstwo bliskości to cudowna inwestycja w przyszłość maluszka, który ma szansę stać się pewnym siebie dorosłym. Warto wprowadzić w życie założenia tej ideologii, choćby eksperymentalnie, aby przekonać się, że da się wychować malucha bez zbędnej tresury i przemocy.
