Czym jest uzależnienie od mediów społecznościowych?
Każdy rodzi ma wiele dylematów związanych z korzystaniem przez dzieci z zasobów internetowych. Zwłaszcza, jeśli chodzi o media społecznościowe. Bo my rodzice, nie zawsze zdajemy sobie sprawę z zagrożeń, jakie niesie dodawanie zdjęć, komentarzy.
A co jeśli Twoje dziecko zbyt dużo czasu spędza na dodawaniu „lajków”? Czy jest to spędzanie wolnego czasu przed komputerem, czy już uzależnienie?
Czym jest uzależnienie?
Stan uzależnienia jest jednostką chorobową, która obejmuje sferę emocjonalną, psychiczną i fizyczną. To wewnętrzny przymus, który zmusza człowieka do sięgania stale po substancję zakazaną, wykonywanie danej czynności. Jednak im więcej jej zażywa, tym wzrasta jego tolerancja na środek uzależniający. Pomimo pojawiających się symptomów, które sygnalizują, że dany środek, czynność ma działanie szkodliwe na organizm człowieka. Uzależnienie to utarta kontroli nad własnym życiem. Jednostka uzależniona traci poczucie czasu – zaczyna koncentrować swoje czynności na zaspokojeniu potrzeb wynikających z postępującego procesu uzależnienia[1].
Uzależnienie od Internetu
Na ten moment nie ma sprecyzowanej definicji dotyczącej uzależnienia od Internetu. Jako pierwszy badaniem tego zjawiska zajął się Ivan Goldberg, który uznał, że o uzależnieniu od Internetu mówimy wówczas, gdy pojawiają się nadmierne koszty psychiczne, fizyczne, materialne, społeczne[2]. Naukowcy nadal pracują nad modelem osobowościowym, który wskazywałby pewien zespół cech występujących u człowieka sprzyjający uzależnieniu od sieci internetowej.
Według Marka Griffithsa u jednostki uzależnionej pojawiają się następujące objawy w ciągu roku. Są nimi – tolerancja, zespół abstynencji, zbyt duża ilość czasu poświęcona na czynności przed komputerem (w tym brak kontroli czasu), zaniedbywanie pozostałych obowiązków, całkowita utrata kontroli[3].
Warto sobie uświadomić, że…
Dzieci będące użytkownikami popularnych portali społecznościowych takich jak – Facebook, Twitter, Instagram stają się nimi, ponieważ na samym początku szukają nowych doświadczeń. Pragną również odczuwać pozytywne emocje. Jednak w kolejnym etapie jest to już ucieczka przed codziennością. Kontakty międzyludzkie są zaniedbywane na rzecz korespondencji ze znajomymi z sieci. Współczesny świat i otoczenie w jakim żyje młodzież wymagają wsparcia tej grupy w formie pomocy psychologicznej. Jej zakres obejmuje trening interpersonalny, psychoterapię, psychoedukację oraz socjoterapię.
Obecność dzieci „w sieci” pod kontrolą rodzicielską nie jest niczym złym. Ważne, by ustalić granicę korzystania z tych udogodnień. To my jako rodzice mamy za zadanie pokazywać naszym dzieciom, jakie wartości są w życiu ważne. Jeśli ukształtujemy w nich pewien system wartości wówczas będziemy spokojni, że żaden portal społecznościowy nie zastąpi mu prawdziwego przyjaciela „z realu”.
Autor: Lidia Brzezicka
Źródła:
[1] M. Wojnar, K. J. Brower, Neorobiologiczne mechanizmy uzależnienia [w:] Uzależnienie od narkotyków. Podręcznik dla terapeutów, red. P. Jabłoński, B. Bukowska, J. Cz. Czabała, Krajowe Biuro do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii, Łódź 2012, s 105-106.
[2] K. Grabinowska, Bezpieczeństwo w sieci. Szanse i zagrożenia komunikacji internetowej z perspektywy pedagogicznej, [w:] Wielowymiarowość bezpieczeństwa środowiska wychowawczego, red. T. Biernat, J. Gierszewski, Powszechna Wyższa Szkoła Humanistyczna „Pomerania”, Chojnice 2014, s 83.
[3] M. Barłóg, Niektóre cechy osobowości a stopień uzależnienia od Internetu wśród studentów, [w:] Młoda psychologia, Tom 2, red. E. Topolewska, E. Skiminy, S Skrzek, Stowarzyszenie Filomatów, Warszawa 2011, s 198
