Pierwszy dzień w szkole
Chociaż wakacje w pełni, to już niedługo szkolne korytarze ponownie zapełnią się kolejnymi uczniami, którzy już teraz przeżywają ten nowy etap w swoim życiu. Jak im dopomóc?
Przekroczenie progu szkoły, sprostanie nowym obowiązkom, wymogom i sytuacjom jest ważnym momentem zmieniającym dotychczasowe życie dzieci. Szczególnie tych najmłodszych, które z jednej strony bardzo pragną iść do szkoły, a z drugiej obawiają się jej – nie znając koleżanek, kolegów i nauczycieli.
Każda zmiana w życiu człowieka przynosi ze sobą stres. Odczuwają go zarówno dzieci, jak i rodzice. Stres to dynamiczna reakcja adaptacyjna pomiędzy możliwościami jednostki, a wymogami sytuacji, charakteryzująca się brakiem równowagi. Tu ważną rolę odgrywa nauczyciel, rodzic, opiekun, ponieważ nie wszystkie dzieci mają zdolności adaptacyjne oraz samoregulacji. Część z nich wykazuje bardzo dobre przystosowanie. Od pierwszych dni pobytu w szkole czują się dobrze i w sposób zadowalający wypełniają zadania związane z rolą ucznia i kolegi. Znaczna jednak część wykazuje trudności adaptacyjne, polegające na tym, iż przychodzą do szkoły niechętnie i czują się w niej źle, z powodu braku gratyfikacji szeregu ważnych dla siebie potrzeb, bądź też nie spełniają należycie stawianych przez szkołę wymagań. Przedłużanie się okresu adaptacji stanowi poważne zagrożenie dla psychofizycznego funkcjonowania dziecka oraz jego kariery szkolnej.
Wielogodzinne napięcie osłabia układ nerwowy ucznia. Przedłużający się okres złego przystosowania może w następstwie prowadzić do powstania przewlekłych zaburzeń w obrębie reakcji emocjonalno-społecznych (płaczliwość, lęki, negatywizm, agresja, unikanie kontaktów społecznych). Od ustosunkowania się dziecka do szkoły, od jego osiągnięć w pierwszym roku nauki zależy nie tylko jego kariera szkolna, ale często przyszłe życie.
Różnice indywidualne między dziećmi sprawiają, że należy podejmować wobec każdego z nich odmienne działanie wychowawcze. W praktyce oznacza to konieczność pełnego liczenia się ze stanem psychofizycznego rozwoju każdego z nowo przybyłych dzieci oraz warunkami środowiskowo-wychowawczymi, w jakich wzrastają. Proces adaptacyjny jest niezbędny do tego, by dziecko mogło w pełni korzystać z dobrodziejstw nauczania i wychowania, ale trwa czasem nawet bardzo długo. Dlatego tak ważna jest współpraca w obrębie nauczyciel – rodzic.
Co możecie zrobić jako rodzice:
- Nigdy nie straszcie dziecka szkołą, nie mówcie: „szkoła to nie przelewki”, „jak pójdziesz do szkoły to zobaczysz” itp.
- Wprowadźcie dziecko w szkolny świat opowiadaniami o niej, o kolegach, miłej pani, której trzeba słuchać. Powiedzcie, o której będziecie po nie przychodzić i o innych zasadach w niej panujących.
- Pokażcie mu wcześniej szkołę.
- Zróbcie z zakupów szkolnych święto, niech dziecko samo wybierze sobie tornister, zeszyty, przybory itp.
- Przygotujcie w domu kącik do nauki.
- Sprawcie, żeby pierwszy dzień szkoły był od rana miłym przeżyciem.
- Chwalcie dziecko nawet za te najmniejsze sukcesy.
- Niech pobyt w domu po szkole nie będzie tylko zmuszaniem dziecka do odrabiania lekcji.
- Rozwijajcie jego szkolne i pozaszkolne zainteresowania, co umocni je w wierze, że jest w czymś dobre, będzie się czuło pewniej, dumne z siebie.
- Na każdym kroku pokazujcie dziecku, że w nie wierzycie.
- Nie demonizujcie porażek.
