Zabawy rozwijające sferę emocjonalną dziecka

Dziecko

Zabawy rozwijające sferę emocjonalną dziecka

Wspomaganie rozwoju naszego dziecka w zakresie lepszego rozumienia i radzenia sobie
z emocjami nie musi odbywać się w postaci „wykładów”. W internecie można znaleźć mnóstwo przykładów ciekawych zabaw, podczas których dziecko, czasem nawet mimochodem, przyswaja sobie kolejną porcję wiedzy o emocjach. Chciałabym przedstawić dzisiaj kilka przykładów aktywności rozwijających sferę emocjonalną dziecka w przyjemny sposób.

Na swoim blogu Moje dzieci kreatywnie Ewa Wojtan prezentuje dwie proste w przygotowaniu zabawy. Pierwsza z nich polega na dorysowaniu buzi wyrażających konkretne emocje do szablonów postaci z pustymi twarzami. W drugiej pomocnikami w rozmowie o uczuciach są maski. W jej trakcie możemy pytać dziecko, jakby się czuło w danej sytuacji, a ono wybiera maskę z odpowiednim humorem. Omawiamy też różne momenty, kiedy czujemy się weseli, źli, smutni, wystraszeni itd. Na blogu dostępne są darmowe szablony, które wykorzystuje się w obu aktywnościach. Osobiście często korzystam z dorysowywania emocji do pustych twarzy – pozwala to w szybki sposób zobaczyć, czy dzieci zwracają uwagę na zmiany w mimice, czy znają nazwy emocji i to jak one odmalowują się na naszej twarzy. Jedynym przeciwwskazaniem jest oczywiście gwałtowna niechęć dziecka do prac plastycznych. :-)

Kolejną umiejętnością, którą myślę, że większość rodziców chciałaby rozwijać w swoich dzieciach, jest empatia. To zdolność do rozumienia emocji drugiej osoby, współodczuwania z nią, odpowiedniego reagowania na uczucia innych, odgadywanie uczuć, pragnień i reakcji drugiego człowieka. Na empatię mówi się, że to umiejętność postawienia się na czyimś miejscu czy wręcz chodzenia w czyichś butach. Metafora z butami została wykorzystana w sensie dosłownym w zabawie zaproponowanej na blogu The Corner on Character. Autorka zabawy, Tanya Kirschman, prowadzi lekcje o empatii przy pomocy czterech pudełek z różnymi rodzajami butów: damskimi, męskimi, dziecięcymi i niemowlęcymi. Przed rozpoczęciem zabawy empatia zostaje krótko zdefiniowana właśnie jako umiejętność chodzenia w czyichś butach, czyli myślenia o tym, jak my sami poczulibyśmy się
w sytuacji, w której znajduje się osoba przez nas obserwowana lub z którą jesteśmy w jakiejś interakcji. Następne ochotnicy ubierają buty tych czterech osób (dziecięce na dłonie rzecz jasna). Do pudełek przyczepione są krótkie historie na temat właścicieli butów. Osoba w wybranym obuwiu ma zastanowić się, jak ten człowiek się czuje i jak można by mu pomóc w tym momencie, gdyby widziało się dane zdarzenie. Stanowi to wyjście do dyskusji na temat tego, że choć nasze uczucia mogą się różnić, bo jesteśmy inni, to zawsze możemy postarać się je odszyfrować, a te próby zrozumienia pomagają innym.

Kolejną ciekawą propozycją jest zabawa „Zgadnij emocje” ze strony School Time Snippets. Do gry potrzebne są karteczki z symbolami uczuć. Zabawa przypomina tabu. Nie można nazwać emocji, którą się otrzymało na karcie, trzeba przedstawić ją, używając innych słów. Zawodnikowi udziela się wskazówek w stylu: „Możesz czuć się tak, gdy ucieknie ci pies”. Najczęściej wyznacza się też czas na przekazanie pozostałym graczom tego, co się wylosowało.

Ostatnią zabawą zaprezentowaną w dzisiejszym artykule będzie „Trudno naprawić złamane serce” z bloga First Grade WOW. W oryginale aktywność ta opiera się na historii o dziewczynce z nietypowym imieniem „Chryzantema”. Z jego powodu bohaterka jest wielokrotnie wyśmiewana. Generalnie potrzebujemy krótkiej opowieści, w której główną postać spotykają niemiłe rzeczy. W trakcie czytania czy opowiadania dzieci podają sobie duże papierowe serce. Przy każdym złym słowie serce jest zgniatane, a przy każdym dobrym próbuje się je wyprostować, najlepiej jak się da. Pod koniec historii okazuje się, że nie można do końca naprawić serca. Stanowi to dla dzieci naukę, że to, co mówimy, potrafi ranić innych i zostawia po sobie ślad. Autorka bloga wprowadza również do zabawy plastry jako symbol zrozumienia własnych błędów, przyznania się do nich i przeproszenia drugiej osoby.

Powyższe przykłady to jedynie kropelki w morzu inspiracji. Dzięki zabawowej formie przeprawy z tematem emocje stają się, moim zdaniem, łatwiejsze, dlatego zachęcam do wypróbowania tych pomysłów oraz poszukiwania innych. Sama chętnie podzielę się jeszcze swoimi odkryciami w tym zakresie, więc już dziś zapraszam do kolejnej części artykułu.